طرح کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز
گروههايي از فعالان جنبش زنان پس از تجمع 22 خرداد سال 1385 (در ميدان هفت تير) بر آن شدند كه در ادامهي پيگيري اهدافي که در قطعنامه آن تجمع اعلام شده بود در جهت تلاش براي تغيير قوانين ناعادلانه و زنستيز در ايران، حركتي جمعي و هدفمند (كمپين) را در دستور كار خود قرار دهند. اين كمپين در واقع تلاش وسيعي براي ”جمعآوري يك ميليون امضاء“ بهمنظور درخواست تغيير قوانين تبعيضآميز در كشورمان است.
اهداف كمپين
جمعآوري يك ميليون امضاء، تنها يكي از اهداف محوري اين كمپين است زيرا اين كمپين اهداف ديگري را نيز مدنظر دارد يعني پيشبرد اين طرح با اهداف چندجانبه صورت ميگيرد:
1 ـ اين پروژه، مبنايي براي مشاركت جمعي بخشهاي وسيعي از شهروندان براي تغييرات مثبت اجتماعي و رسيدن به هدفي معين و مشروع (رفع تبعيضهاي قانوني عليه زنان) را شكل ميبخشد.
2 ـ يكي از هدفهاي مهم اين حركت جمعي، آشنايي و گفت و گوي رو در رو با گروههاي مختلف زنان و شهروندان در سطح گسترده است. ارتباط مستقيم مدافعان حقوق برابر با شهروندان و هموطنان خود باعث آگاهي يافتن از نيازها و لمس مشکلات آنها در زندگي روزمره (به خصوص در زمينهي مسائل حقوقي) خواهد شد و متقابلا باعث افزايش آگاهي و حساسيت شهروندان از نابرابريهاي حقوقي در ميان زنان و مردان هموطنمان ميگردد.
3 ـ از سويي اين تلاش و عمل جمعي به زنان و مردان حقطلب و عدالتخواه تجربههاي بسياري ميآموزد و ارتباط بيشتر آنان را با گروههاي مختلف در بطن جامعه گسترش ميدهد. از تبعات مثبت اين ارتباط (اگر تداوم يابد) ايجاد زمينه براي بخشيدن صدا به زنان خاموش (بيصدايان) خواهد شد.
4 ـ اساس اين کمپين، اعتقاد به رشد آگاهي، ايجاد گفتگو ميان شهروندان و آموختن فعاليتهاي جمعي و دموكراتيك يعني اصلاحات از پايين، از درون جامعهي مدني و نه از بالاست. بنابراين، پايهي اين عمل جمعي، اعتقاد به ضرورت تقويت حوزه عمومي، اعتقاد به توانمندسازي زنان، باور به اينکه تنها تغييراتي ماندگار و ريشهاي هستند که از بطن جامعه ميجوشند و نتيجهي آشنايي مستقيم با دردها و لمس مشكلات، به طور مستقيم يا غيرمستقيم توسط تک تک افرادند، و نيز آگاهي از اين امر که مشكلات حقوقي، مشکل فردي و خصوصي نيست و شمار زيادي از زنان با تبعات تلخ آن دست و پنجه نرم مي کنند.
5 ـ يكي ديگر از اهداف اين كمپين بر اين اساس است كه تلاشگران اين كمپين، در عمل و تماس مستقيم با شهروندان جامعهي خود، متوجه شوند كه بدون تحمل سختي، بدون پرداخت هزينه و البته اتحاد و همدلي، هيچ بيعدالتي و تبعيضي قابل تغيير نيست. همدلي و همكاري صميمانهي مدافعان حقوق برابر و انساني در راستاي پيشبرد اين پروژهي عدالتخواهانه، بيترديد روحيه مشاركت در سرنوشت كشور را در ميان خود كوشندگان و متقابلا در ميان شهروندان ايجاد خواهد كرد. تاريخ مبارزات دموكراتيك زنان در ديگر کشورها، بخصوص کشورهايي با نوع حکومت و آداب و رسوم نزديک تر به ما ايرانيان نيز چيزي جز اين به ما نميآموزد. اين مبارزه راهي دشوار و طولاني است و مسير اصلي آن نه از مجاري و معادلات قدرت، مردان و زنان قدرتمند و.....، بلکه خيلي ساده از طريق آگاهي و حساسيت تک تک زنان و شهروندان عادي نسبت به خودشان و درك موقعيت و جايگاهشان در جامعه مي