مدرسه فمینیستی: دو سال پیش در همین روزها بود ، که کمپین کار خود را به این امید آغاز کرد که پس از دوسال یک میلیون امضای برابری طلب را تسلیم مجلس کند و هیچ فکر هم نمی کرد پس از این زمان مجبور باشد لایحه ضد خانواده را از مجلس بیرون کشد. همه دوستان کمپینی و طراحان اولیه آن که از فعالان پر سابقه جنبش زنان بودند، به خوبی از فراز و فرودهای راهی که در آن عزم رحیل کرده بودند، آگاه بودند. اما آیا وجود دره هایی چون لایحه هم در تیررس نگاهشان بود؟ چه کسی فکر می کرد قوانین از این هم می تواند بدتر شود؟ رجعت آن هم پس از دوسال رنج و مشقت و هزینه هایی که به جنبش زنان از جمله کمپین تحمیل شده بود، چه طور توجیه می شد؟ اکنون پس از تمام تلاش فعالان زن برای خارج کردن لایحه از مجلس کار به کجا انجامیده است؟ و فردا سرنوشت لایحه چه خواهد بود؟ نتیجه هم دلی ها و هم دستی های مان که با عنوان "جنجال " سعی می شود بی اهمیت نشانش دهند (نمی دانم نوشتن مقاله، فرستادن کارت پستال، نامه، ایمیل، اس ام اس و مراجعه به مجلس فقط برای بیان نگرانی و دل آزردگی خود از تصویب قوانین ضد زن و ضد انسان، چه طور می تواند جنجال باشد!) چه ثمر خواهد داد؟
گرچه هنوز نمی توان نتیجه این اعتراضات را پیش بینی کرد اما حداقل می توان به آن چه که لایحه تا کنون به جنبش زنان بخشیده است اشاره کرد. در واقع لایحه بی آن که خود بخواهد نتایج مثبتی برای جنبش زنان و از جمله کمپین داشته است؛ نتایجی که در این شرایط می تواند امید حرکت را تقویت کند .

1- با همه تفاوت هایی که میان کمپین و لایحه وجود دارد (چه از بعد نظری و چه روشی)، هر دو هدف یکسانی دارند و آن "تغییر" و "اصلاح" قوانین موجود در حوزه خانواده است. البته طبیعی است که هر یک به شیوه خود و بر اساس منطق خویش به این تغییر فکر می کنند و چون درک مختلفی از "اصلاح" میان کمپینی ها و اصحاب لایحه وجود دارد، نتیجه هم متفاوت می شود.

اما فراموش نکنیم که این لایحه است که به طور رسمی و جدی "نیاز به تغییر و اصلاح قوانین خانواده" را اعتراف می کند و این بهترین چیزی است که نشان می دهد تا چه حد مطالبات جنبش زنان جدی گرفته شده است.
2 - لایحه فرصتی فراهم آورد تا جامعه در برابر قوانین موجود اعتراض یک پارچه خود را نشان دهد و به نحوی اتحادی علیه خود برانگیخت، اتحادی گرچه سلبی اما به جا و موثر. اکنون دیگر متولیان امر باید فهمیده باشند که نمی توان با به زندان فرستادن فعالان جنبش زنان و نادیده گرفتن مطالبات شان، جنبش را به سکوت واداشت و منکر آن شد.

3- لایحه نشان داد خواسته های کمپین یک میلیون امضاء که روزگاری مورد نقد مخالفان بود که بسیار حداقلی و بی اهمیت است، چه گونه می تواند محل مناقشات جدی شود و امید به تغییر را تقویت کند. لایحه جایی است که ذهنیت غالب بر سیستم حقوقی و پیش فرض های مردانه حکومتی در عینیت یابی خود بیش از گذشته منسجم می شود و به همه نشان می دهد که نمی توان در این بستر محدود و با وجود چنین نگرش های متحجرانه ای انتظار مطالبات حداکثری داشت. به عبارتی لایحه به ما کمک می کند تا انتظارات واقع بینانه تری از پتانسیل های موجود داشته باشیم.

4- با طرح لایحه و رسوا شدن بیش تر پیش فرض های مردانه آن، جامعه به طور ملموس تری با خواسته های کمپین آشنا شد. در واقع لایحه مثال خوبی را ایجاد کرد تا اضطراری بودن خو