الف- فمینیسم جهان سوم این فرض را که فمینیست های غربی در رشد کلی تفکر فمینیستی، نقش اصلی را ایفا کرده اند زیر سوال می برد؛ زیرا معتقد است آنها غالبا تجارب خاص گروه های قومی دیگر را، که خارج از چشم انداز فرهنگ غربی قرار دارند نادیده می گیرند. آنها به جای زنان غیر غربی سخن می گوید و زنان جهان سومی را زنانی منفعل، لال و دریافت کننده به تصویر می کشند، زنانی که باید سپاسگزارانه پیرو صرف فعالیت ها و نظریات فمینیسم غربی باشند
فمینیست ها ی جهان سوم به تصویر ارائه شده از زن جهان سومی و نادیده گرفتن مسائل و مشکلات او اعتراض می کنند. در تصویر فمینیسم غربی از زن جهان سوم او را فردی ذاتا مثله شده برمبنای جنسیت مونث اش و همینطور جهان سومی بودنش معرفی می کنند، در حالیکه زنان غربی تحصیل کرده، مدرن و صاحب عقل و اراده معرفی می شوند.

ب- چاندرا تالپاد موهانتی(1955)، فمینیست هندی، از مشهور ترین نظریه پردازان فمینیسم جهان سوم است. او یکی از نظریه پردازان برجسته ی فمینیست در حوزه های مطالعات پسا استعماری و ترا- ملیتی است. پس از انتشار مقاله ی تاثیر گذارش تحت عنوان « زیر نگاه های غربی : گفتمانهای استعماری و دانش پژوهی» در1986 به شهرت رسید. در سال 2003، چاندرا موهانتی کتابش با نام « فمینیسم بدون مرزها: نظریه مستعمره شکنی، تمرین همبستگی » را منتشر کرد. در این اثرش او برای دستیابی به یک پیوند نظری و عملی استدلال می کند، بعلاوه موضوعات عمده ی عمومی و خصوصی ، شامل سیاست های تفاوت، بنیان های پیوند ترا ملیتی و تلاش های ضد-سرمایه داری علیه جهانی شدن را بررسی می کند. موهانتی اصالتا اهل مومبیا در هند است. او مدرک دکتری و فوق لیسانس خود را از دانشگاه ایلینویز در اورباندا- شامپین آمریکا دریافت کرد. همچنین از دانشگاه دهلی در هند هم درجه ی فوق لیسانس و لیسانس دارد. او برای مدت زمانی طولانی استاد مطالعات زنان در کالج همیلتون در نیویورک بود و اکنون استاد دانشگاه سیراکوز در دپارتمان مطالعات زنان است.

ج- در این نوشته به بیان خطوط کلی نظریات موهانتی در مقاله ی «زیر نگاه های غربی» می پردازم. این مقاله که برای نخستین بار در ژورنال فمینیست ری ویو (1988) چاپ شده یکی از اولین نوشته هایی بود که بطور نظام مند بیان میکرد چگونه فمینیست های غربی زنان جهان سوم را به مثابه موجوداتی همگن استعمار میکنند. موهانتی مجموع نوشته های پژوهشی درباره ی زنان در جهان سوم را نقد میکند. او معتقد است نویسندگان غربی فرهنگ طبقه ی متوسط خود را به عنوان هنجار میپذیرند و تاریخ ها و فرهنگ طبقه ی کارگر را به مثابه «دیگری» کدگذاری می کنند
موهانتی در این مقاله به ارائه ی تصویری واحد از مجموع زنان جهان سومی و مشخص کردن آنها به عنوان دیگری اعتراض می کند. او به زندگی های متفاوت زنان و تاریخ و فرهنگ نامتجانس آنها در جهان سوم اشاره می کند، چیزی که طبقه بندی آنها را تحت عنوان واحد «زنان جهان سومی» دشوار و غیر قابل قبول می کند. در مقابل این عنوانِ واحد موهانتی به «تفاوت جهان سومی» اشاره میکند و با هر گونه یکسان انگاشتن مشکلات، فرهنگ ها و زندگی های زنان در جهان سوم مخالفت می کند.

سپس به سه پیشفرض موجود در اغلب تحلیل های غربی از زنان جهان سوم اشاره می کند: نخست، این که زنان جهان سومی را به عنوان گروهی همگن با امیال و علایق یکسان و بدو