رادیو زمانه: کمیته‏ی پی‏گیری بازداشت‏های خودسرانه، کانون مدافعان حقوق بشر در ایران، انجمن حقوق‏دانان مدافع حقوق بشر، کمیته‏ی منتخب خانواده‏های زندانیان سیاسی، کمیسیون منتخب مهدی کروبی و میرحسین موسوی و هم‏چنین کمیسیون ویژه‏‏ای در مجلس شورای اسلامی، از جمله تشکل‏هایی هستند که در صدد پی‏گیر وضعیت بازداشت شدگان حوادث اخیر و ماجراهایی که بر آن‏ها رفته است، برآمده‏اند. ماجراهایی که از نحوه‏ی دستگیری نامناسب تا شکنجه، قتل و مفقود‏الاثر شدن را دربر می‏گیرد.

برای این که نگاهی به این روند کرده باشیم، این برنامه‏ی «روی ‏خط زمانه» را به گفت و ‏گوهایی با: مرتضی کاظمیان، فعال حقوق بشر در ایران؛ همسر عیسی سحرخیر و هم‏چنین فخرالسادات محتشمی‏پور، همسر مصطفی تاج‏زاده اختصاص داده‏ام. هم‏چنین نظر آیت‏الله محمد تقی محصل همدانی، رییس کمیسیون قضایی مجلس هفتم را نیز جویا شده‏ام.

آقای مرتضی کاظمیان در این باره می‏گوید:

اعتراضاتی، به خصوص در هفته‏های اخیر نسبت به وقایع تلخی که شنیده شد، صورت گرفت. به خصوص از وقتی که مشخص شد که آقای محسن روح‏الامینی، پسر آقای دکتر روح‏الامینی، از نزدیکان آقای رضایی در ستاد انتخاباتی ایشان، در همین بازداشت‏گاه‏های غیرقانونی، به صورتی فاجعه‏آمیز و تلخ و ناگوار جان باخته است و افرادی که در خود نظام سیاسی بودند و ذیل بلوک قدرت تعریف می‏شدند، جزو خانواده‏های قربانیان محسوب شدند، اساساً این ماجرا رنگ و رویی دیگر گرفت.
و یک سری از محدودیت‏ها و ممنوعیت‏های موجود برای پا گذاشتن به این حوزه‏ها یا برخی از تکذیب‏هایی که از طرف مقام‏های رسمی صورت می‏گرفت، عملاً به حاشیه رفت و ماجرا سمت و سویی گرفت که منجر به حتا تعطیلی بازداشت‏گاه کهریزک شد. یعنی ماجرا، از طرف حکومت، تا این حد ناگوار ارزیابی شد.

آقای کاظمیان، به هرحال موارد مشابه دیگری هم بوده است. مراتبی که می‏شمارید، می‏تواند موجب این امیدواری باشد که نتیجه‏ای به دست بیاید و برای معترضین، برای خانواده‏ها، دست‏آوردی داشته باشد؟

متأسفانه، هم‏زمان با تعطیلی بازداشت‏گاه کهریزک، وقایع دیگری در هفته‏های اخیر رخ داده است. مجموعه‏ی این رخ‏دادها که شامل حال خانوداه‏ها و خود بازداشت‏ شده‏ها می‏شود، منجر به نگرانی در مورد پی‏گیری روی‏دادهای پیش‏آمده شده است.
یعنی در برخی از موارد، مثل بازداشت‏گاه کهریزک که ماجرا کاملاً رو شده و خیلی اسف‏بار بوده، در اقدامی که در نوع خود قابل تقدیر هم هست، بازداشتگاه تعطیل و این ماجرا متوقف شد.

ولی رفتارهای خشونت‏بار علیه بازداشت شدگان، برخی شنیده‏های دیگر در مورد روزنامه‏نگاران، دانشجویان و افراد دیگر و هم‏چنین عدم امکان ارتباط برخی از چهره‏های شاخص با خانواده‏هایشان، هم‏چنان موارد نگران کننده‏ای هستند. برخی مثل آقای تاج‌زاده، آقای سحرخیز و آقای عرب‏سرخی، فقط یک تماس تلفنی با خانواده‏هایشان داشته‏اند.

مجموعه‏ی این حوادث؛ از بازداشت‏ها، محاکمات و نتیجه‏ی‏ احتمالی‏ای که در پایان خواهد بود، آیا با دوره‏های مشابهی قابل مقایسه است؟ مثلاً شاید قتل‏های زنجیره‏ای؟

من ترجیح می‏دهم، این اتفاقاتی را که دارد رخ می‏دهد با برخورد فله‏ای و توقیف فله‏ای که متوجه نیروهای ملی مذهبی و ن