مدرسه فمینیستی: در جریان مبارزات اجتماعی با هدف خاص معمولا فکر عدم توجه و تمرکز بر تفاوت ها میان مبارزان برای رسیدن هر چه سریع تر به هدف نیز به وجود می آید. وقتی ما با نیروهای مدافع نظم موجود مردسالار مبارزه می کنیم همه هم و غم خود را برای پیدا کردن راه های مبارزه و صف بندی نیروهایمان در مقابل آن نیروها می گذاریم. یا هیجانات و همانندی هایمان با یکدیگر با آنچنان انرژی ای همراه است و همدلی ها آن قدر بالا است که خود به خود به تفاوت ها توجه چندان نمی شود یا این که تفاوت ها و انتقادها سرکوب می شود تا "جبهه متحد" حفظ گردد. این ها را همه می توان طبیعی انگاشت. ولی به هر حال زمانی می رسد که خط مشی های متفاوت به مقتضای همان "طبیعت" باید مشخص شود به خصوص که کل مبارزه با تعهد بر شیوه ها و ابزار مدنی شکل گرفته است.

من به عنوان یک فعال کمپین و به تبع جنبش زنان آنچه این جا می خواهم مطرح کنم لزوم به رسمیت شناختن بیشتر تفاوت های میان زنان و نیز زنان فعال در جنبش زنان و کمپین است که امکان گشایش فضای گفتگو و انتقاد نیز فراهم آید (هر چند باید اعتراف نمود که از این حیث کمپین تا پیش از انتخابات تا حد ممکن آن زمان فضای بازی داشت ولی شاید در سال گذشته به دلیل فشار بیش از حد بر کل فعالان از جمله به بند کشیدن های فجیع، این فضا فرصت بروز و ظهور خود را از دست داد). آنچه که من این جا می خواهم مطرح کنم بر اساس تجربیات خودم در سال گذشته است و این که واقعا به خاطر چنین فضایی نمی توانست مطرح شود و هم اکنون نیز به درستی نمی توان همه چیز را گفت!

یکی از مسایلی که مطرح شده و اخیرا وسعت گرفته ترسیم الگوهای شباهت میان کمپین یک میلیون امضا و جنبش سبز است. سؤال این جا است که این شبیه سازی با چه فکری در پشت سرش دنبال می شود. آیا کسانی که مطرح می کنند به تبعات آن برای کمپین و فعالانش نیز می اندیشند؟ آیا اصلا مشورتی با ایشان و به ویژه زنان فعال داخل کشور می کنند؟ همیشه شباهت هایی میان حرکت های اعتراضی و هر گونه حق خواهی وجود دارد.
کمپین یک میلیون امضا به عنوان جنبشی حق خواه بدون شک دستاوردهای زیادی برای جنبش سبز داشته و تجربیاتش را منتقل کرده است اما چیزی که مشاهده می شود نوعی همانندسازی افراطی جلوه می کند که آنچه لااقل من حس می کنم نوعی موش آزمایشگاهی ساختن از کمپین است که به عنوان الگویی کوچک همه چیز روی آن اول امتحان شود تا بعد به جنبش سبز انتقال یابد. من به شخصه بی این که احتمال خطای خودم را در این برداشت از نظر دور دارم فکر می کنم این همه همانندسازی اگر هم با نیت صادقانه و "مثبت" انجام شود, یعنی بخواهند اهمیت و ارزش جنبش کمپین را بالا ببرند متأسفانه از اکثر مردان جامعه ما بعید به نظر می رسد! سوال این جا است که این همانندسازی مثبت جنبش سبز نتبجه اش این نمی شود که رژیم نیز به تبع آن همین همانندسازی را در جهت معکوس در پیش بگیرد و خشونت خود را ابتدا روی همان "موش" آزمایش کند؟

حتی در مورد رهبری کمپین یک میلیون امضا هم با رهبری جنبش سبز شبیه سازی می شود. تا جایی که من می دانم این موضوع که کمپین رهبر ندارد با این استدلال پذیرفته شد که بالای بیانیه کمپین نام هیچ گروه یا فرد خاصی ذکر نشده بود. یعنی با این دلیل ساده که ما وقتی بیانیه را به دست مردم می دادیم تا بخوانند و با انها گفتگو می کردیم فقط در مورد مح