رادیو فردا (رویا کریمی): جمعه پنجم شهریور سالگرد آغاز فعالیت کمپین یک میلیون امضا بود. در چهارمین سالگرد کمپین یک میلیون امضا علیه قوانین تبعیض آمیز منصوره شجاعی، فعال حقوق زنان و عضو کمپین از وضعیت کمپین می گوید؛

منصوره شجاعی: جریان کمپین نوعی پرسشگری را در میان زنان به وجود آورده. مطالبه محوری، بحثی که از چهار سال پیش با جنبش زنان با نماد کمپین آغازگر این جریان بود. الان اگر می بینیم جنبش سبز رای من کجاست به دنبال یک پرسش به خیابان آمده و عمومی شده، تصور من اینست که این پرسشگری در جامعه را از بدو تولد کمپین با سئوالاتی که از جنبش زنان آغاز شد، پی گرفت جامعه و به اینجا رسید.

منتقدان می گویند که این کمپین شکست خورده به خاطر اینکه چهار سال پس از آغاز به کار هنوز نتوانسته یک میلیون امضایی را که وعده می داد، فراهم کند.

من این را شکست نمی دانم. کمپین مدعی نبود که فقط می خواهد یک میلیون امضا جمع کند. کمپین سه ماجرا را به موازات هم پیش می برد. یکی ارتباط با طیف های مختلف جامعه بود. زیرا این برچسب همیشه روی فعالان جنبش زنان بود که اینها الیت هستند و با افراد نخبه در تماس اند. از طریق روش چهره به چهره و ورود به جامعه این ارتباط روی داد. دیگر اینکه یک آگاهی عمومی اتفاق افتاد و هدف سوم جمع آوری امضا بود. جمع آوری امضا خواست نهایی کمپین نبود که اگر الان به یک میلیون نرسیده باشد، این را شکست تلقی کنیم. به ویژه اینکه ما هرگز نخواستیم که صرفاً امضا جمع کنیم. هیچ امضایی بدون گفت‌وگو و بدون آگاه سازی اتفاق نیافتاد. صدتا امضای کمپین کیفیتی داشت که شاید یک میلیون امضای اینترنتی نداشت. برای کمپین کاری نداشت که این کار را بکند.

خانم شجاعی با تاکید بر این نکته که عدم حضور کمپین یک میلیون امضا در جامعه امروز به معنای شکست آن نیست، معتقد است این جریان دارد درونی می شود. وی در همین زمینه به فعالیت زنان در جریان لایحه خانواده اشاره می کند و می گوید: «این که الان بحث لایحه است، بحث کمپین است. آن جریانی که ایجاد شده، دارد راهش را می رود. فشارهای بیرونی موجب می شود حرکت ها یک مقدار درونی تر و عمیق تر شود و با پختگی بیشتری تجربه دوره سرکوب و دوره فشار را در عملی بهتر از خود بروز دهد.»

ازدواج موقت و حقوق زنان

همزمان با طرح لایحه موسوم به خانواده در مجلس این سئوال پیش می آید که آیا ازدواج موقت از اساس بی ریشه و بنیان است و فاجعه ای در روابط انسانی به شمار می رود.

حضور سوده راد، فعال حقوق زنان و عضو کمپین یک میلیون امضا ساکن پاریس در پراگ غنیمت شمردیم تا شکل ازدواج موقت در ایران را با شیوه زندگی بدون قرارداد حقوقی مرسوم در اروپا و به ویژه فرانسه مقایسه کنیم.

سوده راد در توضیح این نوع زندگی می گوید: «وقتی دو نفر تصمیم می گیرند با هم زندگی مشترکی داشته باشند، خیلی از مراحل آشنایی را پشت سر گذاشته اند. این خودش موجب می شود که خیلی از مسائل و مشکلات شان را با هم حل کنند و همدیگر را بیشتر بشناسند. اگر به نتیجه رسیدند که دیگر لازم نیست با هم زندگی کنند، جدا از نظر احساسی که بستگی به افراد دارد، موانع حقوقی دیگر وجود ندارد. این کار را خیلی راحت تر می کند.»

به نظر می رسد یکی از بیشترین تبلیغاتی که در ایران علیه این شیوه زندگی بدون قرارداد حقوقی می شود، اینست که این نوع زندگی را زن