شرق: اگر آنگ سان سوكی نبود نام میانمار برای بسیاری از مردم جهان ناشناخته می‌ماند؛ كشور كوچكی در جنوب غرب آسیا كه پیش از این برمه نامیده می‌شد و تا سال ۱۹۴۸ مستعمره بریتانیا بود. میانمار كه در منطقه‌ای میان فلات تبت و شبه‌جزیره مالی قرار گرفته‌ است بر اساس آخرین سرشماری انجام‌شده بیش از ۴۰ میلیون تن جمعیت دارد. این كشور دارای یكی از ضعیف‌ترین اقتصادهای كشورهای منطقه جنوب شرقی آسیاست. نزدیك ۸۰ درصد جمعیت برمه در روستاها زندگی می‌كنند و شاخص‌های توسعه انسانی حتی با معیارهای منطقه‌ای اسفبار است.

آنگ سان سوكی تنها دختر ژنرال آنگ سان پدر استقلال میانمار است؛ كسی كه پس از سال‌ها مبارزه با اشغالگران ژاپنی و انگلیسی در سال ۱۹۴۷ به نمایندگی از استقلال‌طلبان برمه برای گفت‌وگو و توافق در مورد شرایط جدایی با دولت بریتانیا وارد مذاكره شد. ژنرال آنگ سان یك سال بعد و زمانی كه آنگ سان سوكی تنها دو سال داشت، ترور شد. «آنگ سان سوكی» كه بسیاری از مردم برمه او را به احترام «عمه» صدا می‌زنند نامش را وامدار سه تن از بستگان درجه یك خود است؛ او «آنگ سان» را از پدر، «سو» را از مادر بزرگ و «كی» را از مادرش به عاریت گرفته است. مادر خانم سوكی نیز مانند خود او یك چهره فعال و شناخته‌شده در عرصه سیاسی كشورش به شمار می‌رفت. او پس از ترور شوهرش همچنان به فعالیت سیاسی خود ادامه داد تا جایی‌كه در دهه ۶۰ میلادی در ماموریت‌های دیپلماتیك به سفارت برمه در كشورهای هند و نپال فرستاده شد.

سوكی در این سال‌ها همراه مادر خود زندگی می‌كرد به همین دلیل تحصیلات دانشگاهی را در دانشگاه دهلی‌نو در رشته علوم سیاسی و فلسفه به پایان رساند. او پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه در دفتر سازمان ملل متحد در نیویورك مشغول به كار شد. جایی كه در آن با همسر آینده‌اش كه یك استاد دانشگاه انگلیسی به نام «مایكل اریس» بود، آشنا شد. زندگی سوكی تا دهه ۸۰ میلادی فارغ از هیاهو و كشمكش‌های سیاسی جریان داشت. او به همراه شوهرش به لندن مهاجرت كرد و دو پسرش «الكساندر» و «كیم» را در همین شهر به دنیا آورد. سوكی در این زمان به همراه شوهرش كه یك پژوهشگر برجسته در زمینه فرهنگ تبت محسوب می‌شد به كار و پژوهش دانشگاهی مشغول بود.

سوكی در سال ۱۹۸۵ از بخش مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن در مقطع دكترا فارغ‌التحصیل شد. اما در سال ۱۹۸۸ همه چیز به یكباره و به صورت تصادفی دگرگون شد. او در این سال برای دیدار و عیادت از مادر بیمار خود به برمه بازگشت. بازگشت سوكی به برمه مصادف شد با اوج‌گیری و سركوب اعتراضات مردمی به حكومت دیكتاتوری ژنرال «نئون». با وجود سركوب خشن و خونین مخالفان، در ۲۶ آگوست ۱۹۸۸ نیم میلیون برمه‌ای با تجمع در برابر یك معبد بودایی در رانگون، خواستار پایان حكومت دیكتاتوری و برگزاری انتخابات آزاد شدند.

سوكی كه در ابتدا برای یك سفر كوتاه‌مدت به كشورش بازگشته بود تحت تاثیر اوج‌گیری مبارزات هم‌میهنانش، به جنبش دموكراتیك این كشور پیوست. سوكی برای پیشبرد مبارزات آزادیخواهانه مردم میانمار به همراه دیگر رهبران مخالف حزب «اتحاد ملی برای دموكراسی» را پایه‌ریزی كرد و بی‌درنگ به دبیركلی این حزب برگزیده شد. سوكی در این دوران برای آگاه‌سازی مردم برمه سخنرانی‌های بسیاری در سراسر این كشور انج