مدرسه فمینیستی: روز 25 نوامبر ، برابر با 4 آذر «روز بین المللی مبارزه با خشونت علیه زنان» است. اختصاص این روز به عنوان مناسبتی بین المللی، طبعا به ما زنان ایرانی فرصت دوباره ای می دهد که تلاش های مان را برای مبارزه با همه اشکال خشونت، بسیج کنیم. امسال نیز ما در مدرسه فمینیستی تلاش کرده ایم که به مناسبت این روز، در حد بضاعت مان ویژه نامه کوچکی گرد آوردیم که طی 10 روز گذشته تا 25 نوامبر (4 آذر ماه) به خوانندگان سایت مدرسه فمینیستی تقدیم خواهیم کرد. اختصاص این روز بین المللی علیه خشونت در برابر زنان را به فال نیک بگیریم و : علیه خشونت، گامی دیگر به پیش بگذاریم! از همین روست که لیلا صحت در پژوهش مستند خود، نتایج طرح بررسی وضعیت خشونت خانگی علیه زنان در رابطه با آمارهای مربوط به شهر تبریز را با خلاقیت مورد بررسی قرار داده است:

عامل اصلی خشونت علیه زنان را می توان در تبعیض جنسیتی یافت. به عبارتی خشونت هم در تبعیض ریشه دارد و هم به آن دامن می زند.طبق تعریف سازمان عفو بین الملل : خشونت علیه زن “طبیعی” یا “چاره ناپذیر” نیست بلکه تظاهری است از ارزش ها و معیارهای تاریخی و فرهنگی جوامع مختلف. برخی نهادهای اجتماعی و سیاسی، خود زمینه ساز تضعیف و خشونت علیه زن می شوند. برخی رسوم فرهنگی و سنتی هم ــ به ویژه آنهایی که به طور وسواس گونه ای بر پرهیزگاری جنسی تاکید می کنند ــ می توانند بهانه ای شوند برای خشونت علیه زنان و دختران.

از سویی پنهان ماندن خشونت های خانگی و عدم گزارش آن به پلیس و دیگر نهاد های ذیربط موضوع را پیچیده تر کرده واقدام های پیش بینی شده برای کاستن وکنترل آن را غیر موثر می نماید . زنان درگیر خشونت، هماره در حلقه های بسته ی تکرار خشونت های خانگی، گیر می افتند. چه بسا پذیرش این خشونت ها در قالب فرهنگ مدارا و ارزش گذاری اجتماعی برای حفظ خانواده به عنوان ارزش شناخته شود، حتی نوع تربیت دختران از خردسالی بذیرش ذهنی این نوع خشونت را تقویت می کند. میزان گزارش این خشونت ها با سنتی بودن جامعه مورد مطالعه رابطه مستقیمی دارد درجوامع سنتی ، دست یابی به آمار دقیق از میزان خشونت های خانگی کار مشکلی است که، این امر خود ضمن کمک به پنهان کاری در شیوع معضل های اجتماعی منجر به با زتولید خشونت های بیشتر و از نوع دیگر می شود. در ایران نیزبه اذعان خیلی از کارشناسان وحتی متولیان رسمی و دولتی آمار دقیقی از میزان خشونت های خانگی وجود ندارد. وضعیت گزارش خشونت های خانگی در جامعه تقریبا سنتی تبریز نیزکم و بیش به همان اندازه از نبود آمارهای قابل اعتماد رنج می برد وگاهاَ نیزنگاه خاص حکومتی و حساسیت های سیاسی منطقه ای حکومت مرکزی، انتشار این گونه آمار را در این منطقه تحت شعاع قرار داده واز حداقل های موجود هم فاصله می گیرد با این وجود چاره ای هم جز اعتماد کردن به داشته های موجود نیست هرچند از استاندارد اعتبارهای پژوهشی، فاصله گرفته باشیم .

یکی از طرح های اجرا شده در چند سال اخیر طرح "بررسی وضعیت خشونت خانگی علیه زنان " بود، طرحی که در 28 مرکز استان کشور از جمله تبریز در سال 80 به اجرا در آمد و فراوانی و گستره خشونت بر علیه زنان و عوامل اقتصادی اجتماعی ، حقوقی ، روانی و قوم و خانوادگی موثر بر این پدیده را مورد بررسی قرار داد. این طرح با مشارکت وزارت کشور و مرکز امو