مدرسه فمینیستی: عید، شعری از پگاه احمدی

" ارغوان"

شاخه ی همخونِ جدا مانده ی من!

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

آفتابیست هوا

یا گرفته ست هنوز" ؟

ه.الف.سایه

عید

جز درد / درد / درد ...

تمام پرده خانه های شاه عباسّی ِ شما سرد است

هوا در است وُ من،دربست،

حافظه ی زخمِ زنگ

که پشت ِ جمعه اش تکبیر

با حُکم ِ تیر می آمد!

در این هوای ابد

توپخانه تبعیدی ست

از قندهار تا غدغن،عیدم قُرُق

وَ میله میله،آنطرف ِ آسمان ِ تهران

جان

یعنی "ارغوان"

که سبز وُ سرخم بلند

هق هق کند؛

هوا دروغ بود وُ دری نیست.