مدرسه فمینیستی: در معایب و مزایای حجاب و از جمله چادر بسیار گفته و شنیده شده. با چادر یا می شود موافق بود و یا مخالف. گزینه سومی وجود ندارد انگار! نگاهی به تاریخ پوشش زنان در دوره معاصر نشان می دهد، از وقتی که زن مجال حضور در اجتماع را یافته پوشش او به دغدغه حکومت ها، فعالان حقوق زنان و بخش مذهبی جامعه تبدیل شده است. زمانی که رضاشاه کشف حجاب را اجباری کرد در نظر برخی از تجددطلب ها نیز، حجاب عامل عقب ماندگی و محرومیت زنان به شمار می رفت و بر لزوم کنار گذاشتنش تاکید می شد. محمدتقی بهار می سرود: تو پاک باش و برون آی بی حجاب/ کسی به صید غزال حرم نخواهد شد و پروین اعتصامی می گفت: چشم و دل را پرده می بایست لیکن از عفاف/ چادر بنیان مسلمانی نبود.

رضاشاه کسی نبود که منتظر پیدایش بستر مناسب برای تغییر پوشش بماند. قبل از طی مراحل مدرنیزاسیون واقعی جامعه، عجله داشت ظاهرا را مدرن کند و ظاهر هم که همان لباس است و موفق شد ظاهر را تغییر دهد. در دوره محمدرضا پهلوی، نوع پوشش زنان، تا حدودی به خودشان واگذار شد و در سالهای پایانی سلطنت او این زنان بودند که با توجه به خاستگاه اجتماعی و عقایدشان نوع پوشش شان را انتخاب می کردند. در سالیان منتهی به انقلاب اسلامی برخی از زنان باچادر یا حجاب در تظاهرات ضدرژیم شرکت داشتند. استفاده از چادر در این سالها منحصر به زنان مذهبی نبود و حتی برخی از زنان از آنجا که کارکرد سمبلیک حجاب را مد نظر داشتند از آن استفاده می کردند. آنان به دلایل مختلف از جمله مبارزه با ارزش های غربی و بورژوازی، همبستگی با زنان طبقات فرودست و شاید برای ناشناخته ماندن از چادر استفاده می کردند.

بعد از انقلاب اما قانون حجاب در راستای اثبات اسلامی بودن حکومت جدید و ابراز بیزاری از رژیم پیشین تصویب شد و علیرغم مخالفت زنان و راهپیمایی اعتراض آمیز آنها، حجاب به قانونی تبدیل شد که سرپیچی از آن حبس از ده روز تا دو ماه یا جریمه نقدی را به دنبال دارد. با الزامی شدن حجاب، دو نوع پوشش برای زنان قابل استفاده شد، نخست چادر بود که پیش از آن مورد استفاده بخش های مذهبی جامعه بود و از آن پس پوشش مورد تایید ادارات دولتی و نهادهای انقلابی و برخی مراکز تحصیلی شد و زنان تنها در صورت داشتن چادر می توانستند در این ادارات اشتغال داشته باشند. آموزش و پرورش یکی از مهم ترین متولیان گسترش استفاده از چادر از طریق اجباری کردن آن در دبیرستان های دخترانه به ویژه در شهرستان ها بود. در نهادهای انقلابی، در نیروی انتظامی، و در دانشگاه آزاد اسلامی برخی شهرستان ها هنوز هم استفاده از چادر برای زنان اجباری است.

زندان نیز یکی از مکان هایی است که استفاده از چادر برای تمام زنان اجباری بوده است. علاوه بر اجبار و پیش بینی مجازات برای رعایت نکردن حجاب در قانون، تلاش های گسترده ای برای واداشتن زنان به استفاده از چادر صورت گرفته است. علاوه بر تبلیغات مداوم از طریق رسانه ها که از چادر به عنوان "حجاب برتر" یاد می شود، زنانی که چادر بر سر داشته اند برای احراز مشاغل و پست ها در اولویت بوده و نیز در تشویق و معافیت از تنبیه مورد عنایت حاکمیت بوده و هستند. با این همه به نظر می رسد این تبلیغات و تلاش های گسترده نتیجه برعکس داشته و روز به روز اقبال دختران جوان به چادر کمتر می شود. در مقابل چادر، گزینه دیگ