مدرسه فمینیستی: گزارشی که در زیر می خوانید بر اساس سخنرانی دانی سوینی مدیر خدمات رسانی سازمان غیردولتی نیاکرو در نشست ماستریخت (17 نوامبر) با عنوان کودکان زندانیان تهیه شده است که توسط «سپیده یوسف زاده» برای ویژه نامه مدرسه فمینیستی با نام «کودکان زندانیان در سایه» ترجمه شده است.

دانی سوینی بیش از 30 سال است که فعالیت هایی در حمایت از خانواده زندانیان داشته است. گزارش او بر اساس روایت کودکانی است که والدین آنها در دهه های قبل زندانیان جنگ یا زندانی عقیدتی بوده اند. این روایت ها حاصل فعالیت های دو سازمان غیردولتی دیگری است که با این افراد مصاحبه کرده اند، مصاحبه هایی با نگاه به گذشته آنها و روایتی که آنها از زندگی خود داشته اند. اما پیش از آن نگاهی می اندازیم به فعالیت های سازمان نیاکرو:

نگاهی به فعالیت های سازمان نیاکرو

نیاکرو یک سازمان غیردولتی ایرلندی[1] است و چهار دهه است که در زمینه عدالت کیفری فعالیت می کند. هدف فعالیتهای این سازمان کاهش میزان جرم و تبعات آن در جامعه ایرلند است. نیاکرو در سال 1971 تاسیس شده و از زمان تاسیس تغییراتی در برنامه ها خدمات و سیاست های خود داشته است. برنامه استراتژیک کنونی این سازمان حول محورهای زیر طراحی شده است:

– ارائه خدمات به کودکان و جوانان خاطی قانون

– ارائه خدمات به مجرمان و افرادی که آزاد شده اند

– ارائه خدمات به زندانیان و خانواده آنها

– همکاری با سازمانهای قانون گذار و مشارکت در سیاست گذاری ها

خدماتی که برای زندانیان ارائه می شود شامل خدماتی در داخل زندان و همچنین خارج از زندان (برای خانواده) است و شامل فعالیتهای زیر است:

– ایجاد اشتغال برای جوانان

– فعالیتهایی در جوامع محلی برای پیشگیری از جرم

– حمایت از زندانیان و مجرمانی که آزاد شده اند و کمک به بازگرداندن آنها به جامعه

– حرفه آموزی و آموزش

– مشاوره در زمینه های حقوقی و خدمات اجتماعی

– خدماتی برای خانواده زندانیان از جمله تسهیل ملاقات در زندان

«در اتحادیه اروپا سالانه حدود 800000 کودک از پدر یا مادر زندانی خود جدا می شوند. گاهی پدر و مادر هردو به زندان می روند. به رغم این تعداد بالا آگاهی عمومی نسبت به این کودکان کم است» / یوروچیپس

روایت: کودکان زندانیان از زندگی خود می گویند

در بحران و جنگی که ایرلند شمالی در دهه های قبل با آن دست و پنجه نرم می کرد 30000 نفر به جرم فعالیت سیاسی راهی زندان شدند و این بحران زندگی حدود 100000 کودک را متاثر کرد. نقل قولهایی که در زیر می خوانید از زبان کودکانی است که در همان دوره پدر یا مادرشان راهی زندان می شد. با این کودکان سالها بعد مصاحبه شد...

ناشنیده ها

"مردم همیشه فکر می کردند جوان تر ها از این جریانات سیاسی متاثر نمی شوند. بچه ها باید با شرایط کنار می آمدند تا زمانی که پدر یا مادرشان آزاد شود. نگاه کلی این بود که "تو در شرایط بدی نیستی. در خانه هستی، و امن... برای کشورت نمی جنگی." اگر یکی از ما جرآت می کرد به زبان بیاورد که ترجیح می دهد پدرش در خانه و در کنارش باشد و نه در جنگ ...پاسخ اطرافیان این بود: چطور جرات کردی این جمله را به زبان بیاوری؟"

روز دستگیری

"پلیس فریاد می زد: بی حرکت. وقتی اسلحه ای را که به سمت ما اشاره می شد دیدم فکر می کر