مدرسه فمینیستی: پيش از انقلاب مشروطه زنان نقش مهّم و قابل توجهي در امور اجتماعي و سياسي كشور نداشتند. چرا كه در طول تاريخ ايران، زنان همواره از کسب موقعيتی متناسب با شأن و توانايی‌هايشان محروم مانده‌اند. پرده‌نشينی و ‏‏حضور کمرنگ زنان جامعه از يک سو و داوري غيرمنصفانه در مورد نقش آن‌ها در عرصه‌هاي گوناگون از سوي ديگر، ازجمله ‏مهم‌ترين ‏عوامل اين محروميت تاريخی بوده‌اند.آنچه در لابه‌لای صفحات تاريخ از زنان بيان شده، تنها نقش آن‌ها در ‏حرم‌سراها و ‏توطئه‌های پشت پرده‌ی دربار بدون توجه به نقش سازنده‌ی آنان می‌باشد.‏ قبل از انقلاب مشروطه، روزنامه‌هاي مختلفي داخل و خارج از كشور انتشار مي‌يافت. روزنامه‌هايي كه خارج از كشور انتشار مي‌يافت، تأثير بسياري در نشر افكار آزادي خواهي و تجددطلبي داشت. اين روزنامه‌ها كه به وسيله‌ي مسافران و يا در ميان محموله‌ي تجار ايراني به دست ايرانيان مي‌رسيد، دست به دست مي‌گشت و نوشته‌هاي آن‌ها در قهوه‌خانه‌ها، مساجد و ديگر مجامع عمومي توسط ديگران نقل مي‌شد. زنان روشنفكر و باسواد ايراني اين روزنامه‌ها را مي‌خواندند و گاه خود در آن‌ها مطلب مي‌نوشتند. اين گونه روزنامه‌ها در بيداري زنان نقش مؤثري داشتند.[1] روزنامه‌هايي كه بلافاصله بعد از برقراري نظام مشروطيت در داخل كشور انتشار يافت، در بيداري زنان مي‌كوشيدند و اين روزنامه‌ها به طور كلي بشارت دهنده‌ي آزادي و برابري حقوق زن با مرد بودند و اعتقادشان بر اين بود كه زن نيز انسان است، در خلقت به او ظلمي نشده و چيزي كسر ندارد و تفاوتي ميان او و مرد در شرف انسانيت نيست. هر چند كه تلاش آنان در اين دوره بيشتر در زمينه‌ي فراهم كردن شرايط احقاق حقوق اجتماعي و حضور زنان در عرصه‌هاي مختلف اجتماع بود و به موقعيت و جايگاه زنان و دختران در محيط خانواده نمي‌پرداختند.

با شروع انقلاب مشروطه، تحول عظيمی در حيات اجتماعی زنان ايرانی پديد آمد و آنان را متحول ساخت. انقلاب مشروطه‌ي ايران، به همان نسبت که در اجتماع ايران اثر گذاشت، در رشد نهضت بيداری زنان نيز تاثير گذاشت و در اين ميان مطبوعات نقش اساسی داشتند. انتشار روزنامه که از اواسط دوران قاجاريه رواج يافت، بر فضای فکری جامعه تاثيرات عميقی گذاشت و سبب شد که مردم با جريانات اجتماعی و سياسی در شهرهای مختلف ايران، همچنين کشورهاي ديگر آشنا شوند.[2] مهمترين دغدغه‌ی زن ايرانی پس از انقلاب مشروطه، شرکت در فعاليت‌های گسترده‌ی اجتماعی بود که يکی از مهم‌ترين آن‌ها انتشار نشريات تخصصی بانوان است. تا از اين طريق خواست‌هايشان را مطرح نمايند و در راستای رسيدن به اهداف جنبش خود تلاش کنند.[3] در اين دوره شاهد تلاش گسترده‌ي زنان در عرصه‌هاي اجتماعي و سياسي هستيم. آنان فعاليت گسترده‌اي را در عرصه‌ي تعليم و تربيت، ارتقاي سطح دانش و بينش از طريق تأسيس مدارس، انجمن‌ها و انتشار روزنامه آغاز كردند. هدف اساسي آنان روشن كردن بانوان و نجات آنان از جهالت و خرافات، باسوادكردن زنان، پرورش استعدادهاي نهفته و سهيم كردن زنان در فعاليت‌هاي اجتماعي و معيشتي همچنين پشتيباني از حقوق آنان بوده است.

کلمه‌ي روزنامه، در زبان فارسی ريشه‌ي قديمی دارد و در بسياری از کتاب‌ها به صورت «روزنامجه» ديده می‌شود. بنابراين روزنا