مدرسه فمینیستی: تصور یک ناظر خارجی‌ از سیاست‌‌های برمه بر این است که زنان در برمه در راه پیشرفت به سوی برابری هستند، آن چنان که در کمتر کشوری چنین پیشرفتی صورت می‌گیرد.

انگ سان سوچی، دبیر کل اتحادیه ملی‌ برای دموکراسی است. یکی از اهداف این حزب، راهبری جنبش دموکراسی خواهی در سراسر برمه است، بدون شک او یکی‌ از ستایش برانگیزترین سیاست مداران جهان است.

بسیاری از نیروهای پیشرو در جنبش دمکراسی خواهی را زنان تشکیل میدهند، از جمله خانم زپرا سین، که به عنوان دبیر کل اتحادیه ملی کارن انتخاب شد، هم چنین می‌توان از فعال کارگری سوسونوی نام برد که از سال ۲۰۰۷ به خاطر برپایی کمپینی، حکم ۱۲ سال زندان را دریافت کرد. با این همه اما این نتیجه گیری که زنان در برمه توانسته اند به مراحلی از برابری‌ دست یابند برداشتی اشتباه خواهد بود. برای نمونه، به تازگی در مصاحبه‌ای با یک روزنامه آمریکایی از یک پناهنده اهل برمه که در آمریکا ساکن است، این سوال پرسیده میشود که زندگی‌ در برمه بهتر است یا ایالات متحده آمریکا ؟ و او در جواب میگوید: اینجا (در آمریکا) زندگی‌ سخت است، ما نمیتوانیم زن هایمان را مانند وقتی در برمه بودیم، مورد ضرب و شتم قرار دهیم!

تبعیض جنسیتی و نژادی تمامی‌ طبقات اجتماعی و تمام مناطق در برمه را به چالش کشیده است. نکته غم انگیز این است که مساله زنان در اهداف و برنامه های ملی‌ جایگاهی ندارد و یا در سطح پایینی در این برنامه ها قرار دارد.در انتخابات ماه نوامبر، بیشتر تبلیغات بر سر آزادی خواهی‌ و عدالت بود ولی‌ باید دید که همین دو شعار آیا تغییر واقعی ایجاد خواهند کرد؟

یکی‌ از مسائل قابل توجه، "عدم مشارکت فعال زنان در انتخابات است" که تقریبا توسط همه نادیده گرفته میشود. شاید بتوان گفت که دلیل عدم مشارکت زنان، به ابتذال گرفتن آنها و تقلب در انتخابات پیشین است که مسلماً مشکلات عمیقی در جامعه بوجود آورده است. در دور اول انتخابات پارلمانی برمه بسیاری از زنان که کاندیدای انتخابات شده بودند هرگز انتخاب نشدند و تنها تعداد انگشت شماری از آنها به مجلس برمه راه پیدا کردند در این انتخابات (قبل از انتخابات دور دوم مجلس) سه زن با نام‌های: «نی‌ یوو سواواو»، «چون چون کو» و «تن تن نو» کاندید شدند و مورد توجه فراوانی‌ هم قرار گرفتند اما این جلب توجه به خاطر نگاه سیاسی آنها نبود بلکه به خاطر جنسیت آنها و موقعیت پدرانشان در جامعه بود. بعضی‌ از رسانه‌‌ها، از آنها به نام " ۳ شاهزاده " نام بردند. با توجه به این استقبال می توان پرسید که اگر آنها مرد بودند آیا باز هم به این نام خوانده می‌شدند؟ پاسخ این است: احتمالأ خیر!

در حال حاضر، در حالی‌ که به اصطلاح دولت جدید برمه شکل گرفته ولی‌ هیچ یک از پست‌های دولتی را زنان در اختیار ندارند. در ضمن، تبعیض جنسیتی در برمه در هیئت قانون، خود را تثبیت کرده است: قانون اساسی‌ برمه ماده ۳۵۲ درباره تبعیض جنسیتی میگوید: "همه جامعه باید طبق مدارک و شرایطی که دارند قضاوت شود و در حکومت جمهوری میانمار، هیچ تبعیضی بر مبنای جنسیت، نژاد، قوم، تولد و مذهب بر شهروند برمه ای روا نیست. اما هیچ چیز نباید مانعی برای مردان جهت گرفتن پست هایی که تنها برای آن‌ها مناسب است بشود."

با وجود این که زنان در اغلب موارد در خط مقدم مبارزه با تب