مدرسه فمینیستی: سرنوشت قرص های ضد بارداری به مانند بسیاری از مسائل مربوط به زنان، از پیدایش تا تکامل و پیشرفت راه پر فراز و نشیبی را پشت سر دارد. هر چند بزرگترین دست آورد و تاثیرگذاری آن عمدتاً مربوط به یک قرن اخیر می باشد، اما تاریخ فرهنگ ملت ها زمان های دورتری را از تلاش و خواست زنان مبنی بر عدم تمایل آنها برای تبدیل شدن به ماشین های تولید فرزند بازگو می کند، که در سکوت و خاموشی تاریخی پنهان مانده است.

اوایل قرن نوزدهم، در غرب، چند دانشمند علوم طبیعی دربارۀ ایدۀ نازایی موش ها و خرگوش هایی که سیب زمینی های وحشی را در مزارع غارت می کردند، در حال تحقیق بودند. آنها توانسته بودند قرص هایی تولید کنند که جلوی فعالیت تخمک ریزی ماده ها را می گرفت.

در آن زمان پرستار فعال حقوق زنان، مارگارت سنجر(1) در ماساچوست امریکا در ارتباط با این گروه تحقیقاتی قرار گرفت. از آنجا که او در کار روزانۀ خود شاهد ترس و نگرانی های بی پایان زنان فقیر از بارداری های ناخواسته بود و همین طور دیدن رنج آنها در اقداماتی که برای سقط جنین می کردند، باعث شد عاقبت دست به تاًسیس درمانگاهی مخصوص زنان بزند.

زنان در این درمانگاه علاوه بر آموزش های بهداشتی و جنسی، با پدیدۀ قرص های ضد بارداری که تا آن زمان جهت نازایی موش ها و خرگوش ها استفاده می شد، نیز آشنا شدند و اکثر آنها داوطلبانه در یک پروژه تحقیقاتی دربارۀ تاثیر و انعکاس قرص های ضد بارداری مخصوص زنان شرکت کردند. در خفا و دور از چشم دولتمردان وقت که ایدۀ تحقیق و بررسی جوانب پزشکی قرص های ضد بارداری زنان را چندان جدی نمی گرفتند، زنان به یاری یکدیگر برخاسته بودند.

مارگارت سنجر بارها به اتهام پخش قرص های ضد بارداری دستگیر و محاکمه و داروخانۀ درمانگاه او بسته شد اما جنبشی که زنان شروع کرده بودند به آسانی خاموش نمی شد. کاترین مک کرمیک از ژنو برای زنان قرص های ضد بارداری تهیۀ و در جیب لباس هایی که می دوخت پنهان می ساخت و راهی امریکا و کشورهای دیگری که از کارایی این دارو با خبر شده بودند، می کرد. در عین حال هزینۀ گزاف تحقیق دربارۀ این داروی نازایی را هم به عهده گرفت. دستگیری ها و تخریب ها در برابر خواست و فعالیت زن ها که از هر گوشه ای از دنیا سر می کشیدند، تاب نیاورد و عاقبت تابوی قرص های ضد بارداری شکسته شد و برای اولین بار در نیمۀ دوم قرن نوزدهم در امریکا رسمیت پزشکی یافت. پس از آن کشورهای دیگر دنیا نیز به تبعیت از چنین سیاستی، قرص های ضد بارداری را به رسمیت شناختند و آن را راهی بازارهای اقتصادی خود ساختند. و از همان ابتدا بیش از صد میلیون زن از داروی ضد بارداری استقبال کرد و به مصرف آن پرداخت.

فلسفۀ وجودی درمانگاه خانم سنجر سال ها به فعالیت خود ادامه داد و گسترش یافت. آموزش زن ها در زمینۀ بهداشت و سلامت جنسی، آشنایی با متدها و وسایل جلوگیری از بارداری های ناخواسته و همچنین آموزش مادران جوانِ بارداراز مسئولیت هایی بود که جنبش زنان به عهده گرفته بود.

پایان جنگ های جهانی با حضور زن هایی که به معجزۀ کارآیی قرص های ضد بارداری پی برده و از نوعی اسارت و اجبار تاریخی رها شده بودند و با رو آوردن به دنیای کار و حرفه و کنترل جمعیت خانواده های خود در جستجوی رسیدن به شخصیت مستقل و اثبات فردیت خود بودند، رنگ و روی تازه ای گرفت.