مدرسه فمینیستی: روز جهانی مادر برای احترام و تکریم به مادرانگی و اهمیت و ارج نهادن به نقش مادر در بسیاری از کشورهای جهان هر ساله گرامی داشته می شود. این روز در اکثر کشورهای دنیا در دومین یکشنبه ماه می است. در مقابل روز مادر، روز پدر هم برای ارزش گذاشتن به نقش پدر در جامعه نیز وجود دارد که هر دوی این مناسبت به نوعی مکمل یکدیگر است.

پیشتر در مذهب کاتولیک این روز با نام روز مریم مقدس و در کشورهای مسلمان روز تولد دختر پیامبر اسلام است. در برخی از کشورهای غربی (از جمله انگلستان) دومین یکشنبه ماه مه هر سال روز مادر نام می‌گیرد. این فکر توسط خانمی بنام جولیا واردهو به آمریکا برده شد و اولین روز ماه ژوئن به عنوان روز مادر تعیین گردید. در سال ۱۹۲۴ کنگره آمریکا دومین روز ماه مه را به عنوان روز مادر تعیین نمود. در ژاپن، زادروز همسر وقت امپراطور به عنوان روز مادر گرامی شمرده می‌شود. در ایران پیش از انقلاب ۵۷ روز ۲۵ آذر زادروز فریده قطبی مادر فرح دیبا به نام روز مادر نام گذاری شده بود.(1)

با اینکه امروز در بیشتر کشورهای جهان روز مادر هست، اما مادران ایرانی، گرامیداشت روز خود را هفته ی گذشته پشت سر خود گذاشتند، با این حال به نظر می رسد تفاوت در نام گذاری روز مادر بر اساس مذهب د رایران بعد از انقلاب، شاید توجیهی برای حذف بخشی از حقوق مادران در مقایسه با کشورهای غیراسلامی باشد. شاید به کار بردن و ارج نهادن این روز بر اساس آرمان های مذهبی این سوال را در ذهن پیش آورد که آیا این فاصله میان حقوق مادران در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی به همین دلیل تعریف نقش ها و مادرانگی بر اساس مذهب هست؟

یکی از تفاوت های عمده ی میان نقش مادری در کشور های اسلامی، تعریف مادر بودن و ادغام آن با تعاریف و کلیشه های مذهبی و سنتی است که خود موجب توسعه ی ایدئولوژی مادرانگی و در نتیجه محدود کردن مادران به وظایف تعریف شده ی مذهبی شده است.

مادر بودن در کشورهای اسلامی نه مطابق نیازهای زنان و توجه به خواست های آنان، بلکه بر طبق نیازهای جامعه ی مردسالار تعریف میشود، در عین حال که مادران در کانون توجه خانواده هستند، اما از بسیاری از حقوق از جمله حق حضانت فرزند، که حق طبیعی و اصلی مادران است، محروم هستند، توجه به خصلت های ذاتی زنان و در عین حال ایجاد تبعیض علیه زنان و به کار بردن این تبعیض به بهانه ی خصوصیات ذاتی از جمله استراتژی های حقوقی و قانونی در کشورهای اسلامی است. آنچه که مسلم است مادر بودن یک وظیفه یا مسئولیت اجباری نیست. آنچه که هدف فمینیست ها در سال های اخیر بوده است، تاکید بر هویت زنان نه تنها به عنوان تعریف کلیشه ای از مادر، بلکه به عنوان کسانی که حق کنترل بر تن خودو همینطور حق و انتخاب در داشتن زاد و ولد را دارند است. بر خلاف دیدگاه عمومی و یا حتی تبلیغات مذهبی علیه فمینیست ها ، فمینیسم سعی در باوراندن مادر بودن به عنوان حقی از زنان و تاکید بر حق زادو ولد دارد . بسیاری از فمینیست ها هستند که مادر هم هستند، حتی فمینیست های دوره ی معاصر که داشتن فرزند را حق طبیعی خود می دانند. تفاوت نگاه فمینیستی و سنتی این است که فمینیست ها، تن مادر را وابسته به ارزش های جامعه نمی دانند. بیشتر آنها با دید مذهبی که زن را تنها در سایه خانه و بزرگ کردن فرزندان می داند مبارزه می کنند. تاک