مدرسه فمینیستی: طرح افزایش جمعیت که به صورت مکرر به خصوص در چند ماه گذشته مطرح شده، پرسش های بسیاری را به همراه داشته است. ارائه این طرح همراه با تبلیغات گسترده در مورد ضرورت افزایش جمعیت کشور از طریق رسانه های عمومی و یا حتی نصب بیلبوردهای گوناگون در سطح شهرها، نشان دهنده ی عزم دستگاه های حکومتی برای افزایش نرخ باروری در ایران است.

در مقدمه «طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده»[1] اینگونه آمده است: «بر اساس مطالعات انجام شده و نیز طرح حاصل از سرشماری نفوس و مسکن سال 1390 نشان می دهد که میزان باروری کل در کشور به کمتر از 2.1 فرزند به ازای هر زن، کاهش یافته است.» اما در پیش نویس این طرح هیچ توضیح و دلیلی برای عدم تمایل زوج های جوان و همینطور زنان برای باروری ذکر نشده است. مشکل اصلی این طرح و عموما طرح هایی این چنینی، نه تمرکز بر رشد باروری و سلامت عمومی افراد جامعه و مادران، بلکه تاکید بر نقش زن به عنوان مادر و بازتعریف هویت سنتی او در جامعه ی مدرن امروزی است که با وضعیت امروزی زنان ایران در تضاد است. در میان تاکید بر تشکیل خانواده بدون ارائه ی راهکارهایی برای رشد و پیشرفت زنان چه به عنوان مادر و چه به عنوان عضوی برابر و دارای حقوق در جامعه، از نقص های عمده ی این طرح است. از سوی دیگر تمرکز این طرح بر روی خانواده و نه زنان است. این درحالی است که مسئله ی عدم توجه به زنان به عنوان یکی از اصلی ترین تصمیم گیرندگان برای این طرح، در اکثر مفاد آن آشکار است. در عین حال بررسی پیش نویس این طرح در کمیسیون های مجلس، همراه شده است با پخش آگهی ها و بیلبوردهای مختلفی در شهر که مردی را همراه با چند فرزند به تصویر کشیده است که شعار آن «با یک گل بهار نمی شود» است اما در این تبلیغات حتی تصویر مادر فرزندان، غایب است. از این رو این پوستر تبلیغاتی، واکنش های زیادی را در فضای مجازی برانگیخته است.[2]

از سوی دیگر در بسیاری از مفاد طرح «تعالی و افزایش جمعیت» ضعف های اساسی را می توان مشاهده کرد، از جمله: تبعیض کامل میان زن و مرد و دامن زدن به تبعیض های موجود علیه مادران و زنان است. این مسئله را از همان آغاز پیش نویس این طرح می توان دریافت، برای مثال در ماده ی 4 این طرح نوشته شده است: «کلیه دستگاه‌های فرهنگی از جمله صدا و سیما، وزارت فرهنگ، سازمان تبلیغات اسلامی متناسب با وظایف خود موظفند مجموعه برنامه‌های هدفمند و اثر بخش برای سبک زندگی سالم و ساده متناسب با معیارهای اسلامی و هماهنگ با تشکیل، تعالی و نقش محوری خانواده و ایفای هر چه کامل تر نقش های همسری، پدری، مادری و فرزندی را در قالب برنامه جامع با در نظر گرفتن اولویت‌ها و ظرفیت‌های ملی و محلی از زمان لازم‌الاجرا شدن این قانون تنظیم، تدوین و ترویج کنند.»

در این ماده اینگونه نوشته شده است که این قانون باید در ایفای نقش همسری، مادری و پدری بکوشد، اما بعدتر در تبصره 1 آن ذکر شده که «در راستای اجرای این ماده، فعالیت های اجتماعی و تحصیلی و شغلی باید مناسب با نقش های فوق الذکر باشد». بی شک «نقش پدری» با توجه به عرف و مجموعه قوانین موجود و دیدگاه های رسمی حاکمیت، مانند همیشه نمی تواند برای مرد تعیین کننده قلمداد شود و در نهایت در این میان فقط زنان هستند که نقش و التزام شان به خانه و خانواده هرچه بیشتر و بیشتر باید تقویت شود و از