مدرسه فمینیستی: زنان امروز اگرچه توانمندتر از دیروزند، اما همچنان به حاشیه رانده می‌شوند. باید بپذیریم در دنیای امروز چرخ کار و زندگی از طریق عقل و دانش می‌چرخد. در عصر حاضر مغز انسان حرف اول و آخر را می‌زند و زور بازو و قدرت بدنی دیگر مانند گذشته‌ در زندگی بشر اصل اساسي نيست. در چنین شرایطی تفاوت نقش اجتماعی، عملکرد و کارآمدی زنان و مردان روز به روز کم‌رنگ‌تر می‌شود. این حقیقت شاید به مذاق برخی مردان خوش نیاید. عدم پذیرش اصل برابري ميان زن و مرد از سوي مردان، گاهی منطقی به نظر می‌آید، چرا که اگر این افراد قبول کنند زنان به اندازه آنها کارآمد و توانمند هستند، رقابت برای شان خیلی سخت‌تر می‌شود و امکان از دست دادن جایگاه شان دو چندان مي‌گردد. لذا چنین افرادی منفعت خویش را بر منفعت کشورشان ارجح می‌دانند و با استناد قوانین غیرمنطقی از پذیرفتن جایگاه اجتماعی-سیاسی برابر برای زن و مرد سر باز می‌زنند. پژوهش‌ها و مطالعات فراوان از صدها سال پیش تاکنون نشان می‌دهند که تمام تفاوت‌های میان زنان و مردان به سادگی در گذر زمان و بر اثر شرایط متفاوت رشد و روش‌های مختلف پرورش آنها تغییر کرده‌اند. از این رو استناد به خصوصیات و سرشت جنسیتی متفاوت، توجیه مناسبی برای تفاوت قایل شدن میان ظرفیت‌ها و توانایی‌های دو جنس زن و مرد نیست.

توسعه در گروی برابری

بدون شک یکی از مهمترین عوامل توسعه هر کشوری توسعه نیروی انسانی آن کشور است. وقتي برای نیمی از ثروت انسانی یک جامعه، نقش اصلی انجام امور منزل و مراقبت از کودکان تعریف شود، آن جامعه در روند توسعه با مشکل جدی روبه‌رو می‌شود. با وجود جایگاه اسف‌بار ایران در رتبه‌بندی شکاف جنسیتی (رتبه 130 از میان 136 کشور در سال 2013) دولت سیاست‌هایی را در پیش گرفته که گویی نسبت به این رده‌بندی بی‌توجه است. طرح‌هایی مانند افزایش جمعیت و توجه صرف به نقش مادری زنان - بدون در نظر گرفتن تعادل میان نقش اجتماعی و مادری یک زن و توازن میان مشارکت زن و مرد در امور خانه – می‌توانند وضعیت اشتغال و مشارکت زنان را بحرانی‌تر کنند. سیاست‌های دیگری که از سوی دولت به ظاهر برای حمایت از زنان در نظر گرفته شده‌اند، عملاً نتایج معکوسی را انعکاس می‌دهند. طرح‌هایی در راستاي حمایت از زنان مانند دورکاری، محدودیت‌های زمانی کار، کاهش ساعات کاری و مرخصی طولانی مدت برای زایمان، و مواردی از این دست، آنها را در رقابت با مردان در بازار کار ضعیف‌تر می‌كنند، به نحوی که کارفرمایان به خاطر حفظ منافع شان، از استخدام کارمندان زن ولو تواناتر و کارآمدتر چشم‌پوشی می‌کنند. در صورتی دولت می‌تواند با چنین سیاست‌هایی به نتیجه مطلوب دست یابد و حمایتی واقعی و عملی از زنان به عمل آورد که به صورت مستقیم دست به کار شود. بدین مفهوم که به جای تحمیل چنین باری بر دوش کارفرمایان، خودش هزینه ایجاد شده را تقبل كند و برای چنین کارفرماهایی مزایایی در نظر بگیرد که به وضعیت اشتغال زنان و بنگاه‌های اقتصادی ضربه وارد نشود.

از طرفی نابرابری‌ها سرعت توسعه انسانی را کاهش می‌دهند. بر اساس گزارش 2014 توسعه انساني، رابطه‌ای معکوس میان نابرابری و توسعه انسانی وجود دارد. شاخص نابرابری جنسیتی (GII) عددی بین صفر و یک است که هر چه به عدد یک نزدیک‌تر باشد، نابرابری بیشتری