مدرسه فمینیستی: جامعه زنان ایران بار دیگر یک عضو مؤثر، آفریننده و صاحب اندیشه خود را از دست داد.

دیروز، ششم خرداد 1394 «سهیلا بسکی» نویسنده و مترجم باسابقه کشورمان در سن شصت و دو سالگی، به دلیل بیماری، روی در نقاب خاک کشید و از میان ما رفت. او تا آخرین لحظات زندگی اش به رغم بیماری که سال ها با آن دست و پنجه نرم می کرد قلم را زمین نگذاشت و حاصل پشتکارش مجموعه متنوع از داستان ها و ترجمه های با ارزشی است که آخرین آنها مجموعه داستان «عکس های فوری» است که در اسفند 1393 در ایران منتشر شد. افزون بر خلق رمان های ماندگار از جمله: «در محاق»، «گذشته ای هست که نمی گذرد»، «ذره»، و «در حکایت ساختن مبال در بم»، وی دارای مجموعه داستان های کوتاه دیگری با نام «پارهٔ کوچک» و «بی‌بی پیک» نیز هست که مجموعه پاره کوچک در سال 1381 برنده جایزه ادبی گلشیری شد.

سهیلا بسکی همچنین کتاب های ارزشمندی که حاوی تجارب گرانبهایی از زنان مبارز و برجسته جهان است برای جنبش زنان به یادگار گذاشته است که از جمله می توان به ترجمه کتاب های «زندگینامه ویرجینیا وولف» و نیز «خودزندگینامه اما گلدمن» اشاره کرد که هر دو توسط انتشارات نیلوفر منتشر شده است. افزون بر این، وی سالهای متمادی مجله وزین «معمار» را نیز مدیریت و منتشر می کرد. او برای ارتقای فرهنگ معماری سرزمین اش «جایزه بزرگ معمار» را نیز تأسیس کرد.

اکثر قریب به اتفاق فعالان مدنی و سازمان های مردم نهاد و مستقل ایران، کوشش های بی دریغ این زن فرهیخته را پس از زلزله بم و یاری رساندن به مردم آن دیار به خاطر دارند.

این زن خودساخته و مستقل، که به سال 1332 چشم به جهان گشوده بود، دیروز درحالی که فقط 62 سال داشت، چشم از جهان فروبست و مرگ او را برای همیشه از فعالیت های ارزشمندش بازداشت. ما در مدرسه فمینیستی، فقدان این زن برجسته و صاحب قلم را به خانواده اش و تمامی زنان سرزمین مان تسلیت می گوییم.

مدرسه فمینیستی ـ تهران. هفتم خردادماه 1394