کانون شهروندی زنان: عصر روز شنبه 28 شهریور 1394، مصادف با پنجاه و دومین سالگرد ورود زنان ایران به مجلس قانونگذاری، دومین نشست بررسی کتاب های زنان با موضوع «رویکردهای گوناگون زنان در حوزه سیاسی» توسط «کانون شهروندی زنان» در محل «انجمن ایرانی روابط بین الملل» برگزار شد. در این نشست دو کتاب «فلسفه سیاسی فمینیسم» (نوشته جین منسرییچ و سوزان مولر اوکین و ویل کیملیکا) ترجمه نیلوفر مهدیان که توسط نشر نی منتشر شده و نیز کتاب «زنان و قدرت های سیاسی» (نوشته روت هنیگ و سیمون هنیگ) نشر اجتماع، ترجمه مژگان دستوری، مورد بررسی قرار گرفت. پیش از شروع سخنرانی ها، کلیپی در مورد «حضور سیاسی زنان در ایران و جهان» که توسط ریحانه فرزانه آماده شده بود پخش شد.

در ابتدای نشست آمنه رضایی دانش آموخته حقوق و از اعضای کانون شهروندی زنان، به مناسبت مصادف شدن این نشست با روز تاریخی «26 شهریورماه» که در این روز برای اولین بار زنان ایرانی در سال 1342 به مجلس قانونگذاری راه یافتند، سخنرانی خود را با موضوع «مختصری از روزگار زنان کرسی نشین در مجلس ایران» ارائه کرد. وی در صحبت خود گفت: «در 26 شهریور سال 1342 انتخابات مجلس برگزار شد و زنان ایرانی برای نخستین بار به عنوان انتخاب کننده و نیز انتخاب شونده در این انتخابات شرکت کردند و برای اولین بار شش نمایندۀ زن وارد بیست و یکمین دورۀ مجلس شورای ملی شدند و دو نمایندۀ زن نیز به مجلس چهارم سنا راه یافتند.» وی در ادامه گفت: «این 6 زنی که برای اولین بار به مجلس قانونگذاری راه یافتند، در بیست و یکمین دوره مجلس، به مسایل مهمی همچون مهیا کردن زمینه تحصیل دختران مشتاق به تحصیل، تاسیس مدارس حرفه ای دختران، پیگیری مسیله بی سوادی در میان زنان، و احداث مدارس مامایی و پرستاری و نیز شرکت زنان در امور اجتماعی پرداختند.» آمنه رضایی افزود: «در دوره های بعدی مجلس شورای ملی، یعنی در دوره بیست و دوم تا بیست و چهارم به ترتیب تعداد 7، 16 و 20 زن در این مجالس انتخاب شدند» وی در ادامه گفت: «پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بر مبنای مشروعیت حضور زنان، قوانین بازنگری شد و درباره حقوق سیاسی و مشارکت این قشر در حکومت، تجدیدنظرهایی صورت گرفت و نهایتاً زنان برای حضور و مشارکت فعالانه در عرصه سیاست مجوز گرفتند و وارد مجلس شورای اسلامی شدند. اگرچه در ابتدا حضور زنان در مجلس قابل توجه نبود و از بین 90 نفر داوطلب تنها 4 نماینده آن هم در دو مرحله به مجلس راه یافتند، که آن تعداد هم به خاطر دوران بحران سیاسی کشور و گسترش و فراگیر بودن این بحران ها، مسایل زنان حتا برای زنان نماینده هم اولویتی پیدا نکرد. البته در اواخر این دوره، طرح هایی همچون طرح حضانت برای همسران شهدا و فوت شدگان از طرف مریم بهروزی مطرح شد و با سختی تصویب شد، و اعظم طالقانی نیز چند طرح برای بهبود وضعیت زنان ارایه کرد ولی همه آن ها به دلیل مغایرت با قانون اساسی و شرع، رد شد.»

آمنه رضایی در ادامه به بررسی طرح هایی که در رابطه با زنان در دوره های مختلف مجلس مطرح شده بود پرداخت و گفت: « دوره دوم مجلس شورای اسلامی با حضور 25 داوطلب زن فقط 4 زن به مجلس راه یافتند... و در دوره سوم با حضور 37 داوطلب زن فقط 4 نفرشان توانستند به عنوان نماینده انتخاب شوند.» او در ادامه افزود: «مجلس چهارم از بین 82 داوطل