مدرسه فمینیستی: خشونت علیه زیر دستان، خاصتا علیه زنان، در خیلی موارد یک امر عادی و پذیرفته شده است. در جامعه افغانستان این پدیده انسان کش و زشت یک امر تازه نبوده بلکه در تار و پود فرهنگ ما رخنه کرده است. فرهنگ جاری در افغانستان یک فرهنگ به شدت مردسالارانه، خشن، و از بالا به پایین است. هر روزه عده زیادی از تهی دستان و ضعفای جامعه قربانی می شوند. کرامت انسانی لکه دار می‌گردد، حقوق اساسی انسان‌ها نقض می شود، و اخلاق اجتماعی فاسد شده است. بیشترینه قربانی این فرهنگ خشن مردسالار، زنان و کودکان هستند. زنان به عنوان نیمی از پیکره جامعه حق دارند که در امنیت زندگی کنند و از حقوق انسانی خودشان بهره‌مند گردند. بنابراین از تمام لحاظ زندگی در جامعه - هم از نگاه حقوقی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی – ضرورت جدی است که این قانون در این دوره تاریخی به عنوان یک قانون مستقل از طرف مجلس نمایندگان به تصویب برسد. ما در این نوشته ضرورت‌های تصویب وتطبیق قانون منع خشونت را در ابعاد اجتماعی، اخلاقی و سیاسی آن به بحث و بررسی می‌گیریم.

ضرورت اجتماعی تصویب قانون منع خشونت

همه ما در زندگی روزمره خودمان شاهد هستیم که چه تعدادی از زن‌ها در سرتاسر افغانستان مورد آزار و اذیت قرار دارند، این آزار و اذیت فقط فیزیکی نبوده بلکه بیشتر جنبه روانی و شخصیتی دارد که زنان افغانستان را تهدید می نماید. این اذیت‌ها و خشونت‌های اجتماعی بیشتر در خانواده، کوچه و بازار صورت می‌گیرد به گونه‌ای که بخش زیادی از این خشونت‌ها به رغم این که ناقض حقوق اساسی زنان هستند یک امر طبیعی و عادی تلقی می‌شوند و از سوی افکار قبیح پنداشته نمی‌شوند.

برخورد خصمانه و تبعیض آمیز جامعه با زنان، امنیت اجتماعی را برای نیم از افراد جامعه دور از دسترس نموده است. در خیلی از موارد دختران و زنان جوان در مراکز آموزشی به دلیل زن بودن شان با مشکلات و خشونت های فراوانی رو برو می شوند و تعدادی از آن ها حتی مجبور به ترک تحصیل می شوند، بدون این که هیچ مرجعی به صدای آن ها گوش بدهد. در داخل خانوداه‌ها نیز، همه ما شاهد جنایت ها و حق کشی های بی‌شماری در حق زنان هستیم به‌گونه‌ای که خیلی از این خشونت ها و رفتارهای تبعیض آمیز یک امر طبیعی و حق مردانه تلقی می‌گردند.

زنان به علت اخلاق سنتی و کلیشه های مذهبی از حق رفتن به خیلی از کارها محروم هستند و حتی در خیلی از جای ها از حق تفریح، حق ورزش و استفاده مستقیم از خدمات بهداشتی محروم نگاه داشته می‌شوند.

حالا با وجود این همه مشکلاتی که فراروی زنان در افغانستان است. هم دولت و هم جامعه به خاطر اصلاح و بهبود وضعیت خود نیازمند به یک طرزالعمل جدی و کارا است تا بتواند بر این مشکلات در درازمدت غلبه کند. بنابراین قانون منع خشونت، بهترین طرزالعمل و مکانیزمی است که ظرفیت این را دارد تا با تطبیق آن جلو تکرار این خشونت ها را هم در عرصه ی تئوری و هم در حوزه عمل گرفته شود.

ضرورت اخلاقی

قانون و اخلاق مکمل هم دیگر می باشند، تمرین قانون به مرور زمان می تواند تبدیل به اخلاق جامعه شود و همین طور ضرورت ها و بایدهای اخلاقی نیز می توانند در خیلی از موارد دست قانون را بگیرند و حتی جایگاه قانونی پیدا نمایند. مفهوم خشونت در فرهنگ مدرن یک امر کاملا مذمت شده و زشت است که مشروعیت هر امر دیگر