رادیو زمانه (صنم دولتشاهی): برنامه زن سال کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان، جمعه ۴ جولای با نمایش فیلمی از روایت‌های برخی از مادران خاوران از آن‌چه در دهه شصت و خصوصاً کشتار سال شصت و هشت رخ داد، شروع شد.
این ‌فیلم مستند، دربرگیرنده روایت‌های «مادر ریاحی» و «مادر لطفی» از تلاش‌های مادران کشته‌شدگان دهه شصت، برای به رسمیت شناخته شدن گورستان خاوران و تلاش‌های این مادران ‌در راه عدالت‌خواهی برای فرزندانشان بود.

این فیلم هم‌چنین دربرگیرنده مستنداتی بود از قبیل عکس‌هایی از گورستان خاوران و جنازه‌هایی که از گورهای کم‌عمق بیرون مانده بودند، تکه فیلم‌هایی از آوازخوانی خانواده‌ها در گورستان خاوران و تصاویری از روزنامه‌های سال شصت و شصت و هفت.

پس از آن، گلناز امین، دبیر بنیاد پژوهش‌های زنان لوح تقدیر بنیاد را به مادران خاوران اهدا کرد:
«به مادران داغدیده‌ای که با دلیری و جسارت، پی فرزندان گرفتند، ‌نام به خون خفتگان را همه جا آواز دادند، نگذاشتند نمودها و نمونه‌های ایستادگی مردمان‌مان به فراموشی سپرده شود. با پیکار و پشتکاری شبانه‌روز خاوران را برپا نگه داشتند و از آن گلزاری ساختند در دل ایران زمین، به مادران خاوران.»

لوح تقدیر بنیاد را به مادران خاوران، پای پارچه‌ای که با نام بیش از چهار هزار نفر از قربانیان دهه شصت
پس از اهدا لوح که پای پارچه‌ای گذاشته شد که بر روی آن نام بیش از چهار هزار نفر از کشته شدگان دهه شصت نوشته شده بود، میهن روستا در‌خواست کرد آن دسته از حاضرینی که نزدیکان‌شان را در کشتار دهه شصت از دست داده‌اند، با‌‌یستند. سپس اعضای کمیته محلی برگزار کننده کنفرانس، به این افراد شاخه‌های گل سرخ اهدا کردند که با گریه‌های آرام حاضرین استقبال شد.

شری موراگا، سخنران افتتاحیه کنفرانس

شری موراگا، شاعر،‌ نویسنده، و نمایش‌نامه‌نویس و فعال حقوق زنان، سخنران افتتاحیه کنفرانس بود. وی با اشاره به سابقه خانوادگی خود به عنوان یک زن مهاجر مکزیکی (چیکانا) در ایالات متحده به رنج زنان اقلیت و رنگین‌‌پوست و نادیده گرفته شدن آن‌ها در جنبش‌های فمینیستی پرداخت.

وی با اشاره به تجربه مشترک بسیاری از زنان اقلیت در تجربه وحشت و فقر و ترور و گرسنگی،‌ از این تجربیات به عنوان عوامل محکمی در نزدیکی این زنان یاد کرد. او به تجاوز زنان در کشور مادری‌اش و مقاومت این زنان دربرابر جنگ و نسل‌کشی و خشونت و حرکت شجاعانه آن‌ها در عبور از مرزها و مهاجرت برای رهایی اشاره کرد.
او همچنین به تلاش زنان مهاجر و در تبعید برای به خاطر سپردن سرزمین مادری اشان و انتقال خاطره‌های سرزمین مادری به فرزندانشان و سختی حفط این خاطره‌ها اشاره کرد.

او یادآوری کرد که مطالعات زنان برای دهه‌ها در آمریکا بیشتر از زنان سفید‌پوستی از طبقه بالای متوسط جامعه‌‌ تشکیل شده که رنج زنان اقلیت را در نمی‌یابند. او از حضار ایرانی پرسید که به دنبال پشتیبانی چه گروه‌هایی در میان زنان آمریکایی هستند؟‌

«زنان اقلیت و رنگین پوست؟‌ بله، اگر چنین است باید به شما هشدار بدهم که این گروه‌ها در خدمت گروه غالب در نیامده‌اند. ما امتیازی نداریم که به شما ارائه کنیم. ما چهره دیگر مهاجرت هستیم. نوه‌های بردگان، دختران پناهندگا