مدرسه فمینیستی: در نیمه شب 6 مرداد سال 1340، قلب پُر امید صدیقه دولت آبادی از تپش بازماند. زنی که نیم قرن برای احقاق حقوق زنان هموطن اش تلاش کرده بود سر انجام مثل همه انسانها چشم بر جهان فرو بست. در سوگ خاموشی صدیقه سرودند: « نهضت نسوان ما افسانه شد / قهرمان داستان از دست رفت.» او را در گوری در پارک قلهک دفن کردند، در همان محله ی قلهک که صدیقه، سالها پیش از مرگش، برای ساکنان اش ، آب انباری ساخته بود. صدیقه دولت آبادی از سال 1296 تا واپسین روزها و لحظات عمر پُر ثمرش، یکی از ستون های استوار جنبش زنان ایران محسوب می شد. «مدرسه قمینیستی» به روال همه سال های گذشته، و به ادای دین و احترام به زنان برجسته تاریخ ایران که زندگی و عمر و جوانی خود را برای احقاق حقوق زنان کشورشان نثار کرده اند امسال نیز در حد بضاعت، به یاد «صدیقه دولت آبادی»، سعی کرده است تا مقالاتی را در معرفی و شناخت زحمات و تلاش های این زن برجسته تاریخ، فراهم و منتشر سازد از جمله مقاله ای که در ادامه می خوانید، که خانم سکوتی در این کرونولوژی مستند، تلاش دارد شمه ای از فعالیت های فرهنگی، اجتماعی و فکری خانم صدیقه دولت آبادی را به خوانندگان وب سایت مدرسه فمینیستی، معرفی کند. اما پیش از آن، برخی از مطالبی را که پیش از این در سایت مدرسه فمنیستی در مورد صدیقه دولت آبادی منتشر شده است می توانید در لینک های زیر بیابید:

پی گفتار کتاب «صدیقه دولت آبادی: نامه ها، نوشته ها و یادها» / افسانه نجم آبادی

http://www.iranianfeministschool.org/spip.php?article1768

یادی از «صدیقه دولت آبادی»: معرفی یک کتاب / یک شخصیت / گفتگو با مهدخت صنعتی

http://www.iranianfeministschool.org/spip.php?article1769

روایتی از تاریخ معاصر جنبش زنان: دشواری ها و ضرورت تغییر روش مبارزه

http://iranianfeministschool.org/spip.php?article168

مبارزات مسالمت آمیز «بانو» / فعالیت های سیاسی - اجتماعی صدیقه دولت آبادی / الهه باقری

http://iranianfeministschool.org/spip.php?article4303

مردادماه چهل و نه سال پیش، روزی که پیکر خسته و فرسوده از بیماری صدیقه دولت آبادی را به خاک سپردند در کسوت یکی از مبارزان کسب حق رأی برای زنان، نمی دانست که اگر فقط یک سال بیشتر عمر میکرد تحقق عملی «حق رأی زنان ایرانی» را بچشم خود می نگریست و این پیروزی بزرگ را به جشن می نشست.

بازتاب مرگ صدیقه دولت آبادی در مطبوعات

صدیقه دولت آبادی درگذشت. مطبوعات آن زمان، منجمله روزنامه اطلاعات در مورد وی نوشت: «صدیقه دولت آبادی، که باید او را از پرچمداران نهضت زنان ایران دانست، در 20 صفر سال 1300 هجری قمری (10 دی ماه 1261 خورشیدی) در اصفهان و در یک خانواده روشنفکر روحانی متولد شد.» و روزنامه تهران مصور در مقاله ای با عنوان «چگونه دو زنی که می خواستند او را بکشند از باوفاترین دوستانش شدند» نوشت: «در این هفته صدیقه دولت آبادی که چهل سال برای آزادی و مبارزه با بی سوادی بانوان ایران فعالیت می کرد، پس از بیماری طولانی درگذشت. او که در سال های اخیر از بیماری اش رنج می برد، از روی تخت بیماری، کانون بانوان و مدرسه بانوان را اداره می کرد و خانه اش محل بست زن های آسیب دیده از خانه شوهران ظالم و ستمکار، بود... زنان فراری از خانه شوهرانی که زنان شان را زجر و شکنجه می دادند. او با نفوذی که در دستگاه های دادگستری داشت اکثرا موفق می شد این گونه زن