ایسنا :يک روانشناس و کارشناس مسائل خانواده گفت: يک سوم طلاق‌ها تحت تاثير والدين است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) - منطقه خراسان، دکتر حميد حبشي در کارگاه آموزشي ازدواج با موضوع رابطه والدين با فرزندان در حوزه ازدواج «تعامل يا تقابل»، در تالار رازي دانشکده بهداشت با بيان اينکه نقش والدين در ازدواج بسترسازي، حمايت و پشتيباني است، افزود: رايج‌ترين مسيري که والدين در ازدواج فرزندانشان از آن پيروي مي‌کنند بر اين مبناست که همين که فرزند سن و سالي مي‌يابد و به شرايطي مي‌رسد، مي‌گوييم بفرماييد ازدواج کنيد.

وي ادامه داد: اين ساده‌ترين مسير ازدواج است که بر هيچ مبنا و قاعده‌اي استوار نيست.

وي افزود: در خانواده‌هايي که پدر نگاه مالکيتي دارد و آن را در همه رفتارهايش اعمال مي‌کند، براي اعمال اين مالکيت در سطح زندگي به کنترل و نظارت دائمي همسر و فرزند مي‌پردازد تا رفتار و حتي حالت‌ها و افکار آن‌ها را در حيطه فرامين خودش حفظ کند.

اين کارشناس مسائل خانواده گفت: اين نوع برخورد احساس اسير بودن را در فرزندان به وجود مي‌آورد.

وي با بيان اينکه رفتار نظارت و کنترلي شديد بر فرزندان، باعث شکل‌گيري تقابل مي‌شود، افزود: به اين ترتيب والدين و فرزندان مقابل هم قرار مي‌گيرند و اين تقابل به خصوص در زماني که فرد به سن و سال و قدرت جسمي و رواني برسد، منجر به ايجاد درگيري مي‌شود.

وي اظهارداشت: وجود چنين درگيري‌هايي در خانواده يک علامت هشدار است که بايد آن را جدي بگيريم.

اين روانشناس و کارشناس مسائل خانواده ادامه داد: معمولاً والدين در زمان بروز چنين درگيري‌هايي، تمام امکانات را از فرزندشان مي‌گيرند و تصور مي‌کنند اگر فشار را زياد کنند، کنترلش کرده‌اند در صورتي که اين رويه درگيري را بيشتر مي‌کنند.

وي ادامه داد: دختران به دلايلي مثل ترس و نيروي کم جسماني دچار اختلالات رفتاري مثل حاشيه ‌نشيني، افت تحصيلي، درگيري با خواهر و برادر مي‌شوند که در صورتي که اين اختلالات برطرف نشود، اختلالات رواني، افسردگي، اضطراب، پرخاشگري، روان‌پريشي و وسواس به دنبال آن بروز مي‌کند.

وي هم‌چنين گفت: زني که به خانواده نمي‌رسد و مردي که به جاي خانواده به کامپيوتر و دوست روي مي‌آورد، در حقيقت در معرض آسيب رواني‌ است و در صورتي که به اين نشانه‌ها توجه نکنيم، با مشکلات بزرگ مواجه مي‌شويم.

دکتر حبشي اظهار داشت: والدين بايد بدانند که آن‎ها مسوولند و رسالت دارند نه مالکيت.

وي ادامه داد: در گذشته والدين خود را مالک مي‌دانستند ولي حالا مي‌دانيم که فرزندان نزد ما امانت‌اند و کار ما اجازه دادن و تکليف کردن نيست.

وي گفت: به جاي کنترل بيش از حد بايد از خودمان بپرسيم آيا زمينه مناسبي براي رسيدن فرزندانمان به سطح رشد و کمالات فراهم کرده‌ايم؟ گاهي پدر و مادري که بايد سبب رشد و تکامل فرزندشان مي‌شدند، سد و زندان شده و فرزند را تباه مي‌کنند.

دکتر حبشي با اشاره به اينکه فرزند بايد به کلام پدر و مادر اشتياق داشته باشد نه بي‌ميلي، افزود: رهايي رفتار، همراهي و هماهنگي به دنبال دارد و والد تبديل به بود و نبود و هست و نيست فرزند مي‌شود. چنان که علامه جعفري مي‌گويد هر چه جعفري دارد يک دهم آن چيزي است که مادرم زمينه‌ سازي کرد؛ يا دکتر حسابي مي‌گوي