کانون شهروندی زنان: درحالی که 14 مرداد 1394 به یکصد و نهمین سالگرد انقلاب مشروطه قدم گذاشتیم، کانون شهروندی زنان نیز به همین مناسبت، اولین نشست بررسی کتاب های زنان خود را با «موضوع ظهور جنبش زنان در ایران و جهان (انقلاب مشروطه / عصر روشنگری) و با همکاری «انجمن ایرانی روابط بین الملل» در روز شنبه 17 مردادماه برگزار کرد.

کتابی که در این نشست مورد بررسی قرار گرفت «از جنبش تا نظریه اجتماعی، تاریخ دو قرن فمینیسم» نوشته حمیرا مشیرزاده بود و سخنرانان این نشست به ترتیب مهدیه گلرو، فعال حقوق زنان و عضو کانون شهروندی زنان، ندا ناجی، دانش آموخته حقوق و عضو کانون شهروندی زنان و زیبا جلالی نائینی، ناشر، مترجم و پژوهشگر حوزه زنان و دبیر مجموعه مطالعات زنان «نشر شیرازه»، بودند.

در ابتدای نشست، کلیپ کوتاهی که توسط «ندا ناجی» و به مناسبت سالروز انقلاب مشروطه در کانون شهروندی زنان تهیه شده بود پخش گردید. سپس آقای صبوری، دبیر «انجمن ایرانی روابط بین الملل» که این نشست در دفتر این انجمن تشکیل می شد، ضمن خوشامدگویی به حاضران، پیام قدردانی «حمیرا مشیرزاده» که به دلایلی امکان حضور در این نشست را نیافته بود، بیان کرد.

پس از آن سارا باقری، وکیل دادگستری و عضو کانون شهروندی زنان که مجری نشست بود گفت: «از تاریخ مشروطه بارها خوانده ایم و از نقشی که زنان درآن ایفا کردند. بی شک حرکت زنان را میتوان خدشه تاپذیرترین بخش جنبش مشروطه تفسیر کرد. از زمان مشروطه تاکنون جنبش زنان فراز و فرودهای بسیاری را پشت سر گذاشته اما پیوسته آرام و رو به جلو حرکت کرده است. جنبش مشروطه سرآغاز ورود مستقل زنان به حوزه عمومی از طریق نظام آموزشی است. بدین معنی که زنان از حق برخورداری از آموزش و سواد به عنوان یکی از حقوق شهروندی برخوردار شدند و قلم به دست گرفتن و نوشتن و انتشار نشریه های خاص خود را آغاز کردند. حال ما در کانون شهروندی زنان برآن شدیم تا در یکصد و نهمین سالگرد انقلاب مشروطیت، که آموزش و نوشتن توسط زنان مهم ترین دستاوردش برای زنان بود، سلسله نشست های «بررسی کتاب های زنان» خود را آغاز کنیم.» وی سپس از مهدیه گلرو برای ایراد سخنرانی اش دعوت به عمل آورد.

پس از آن مهدیه گلرو، پیرامون محوریت نقش زنان در جنبش مشروطه به سخنرانی پرداخت. وی با ابراز تاسف از نبود اسناد تاریخی کامل در دوران قاجار )به دلیل تاریخ نگاری مردسالارانه) شروع جنبش های زنان را مترادف با شکل گیری جنبش های اعتراضی در دوره ناصری دانست. حضور زنان در عرصه عمومی و تجربه مسئولیت اجتماعی و هویت بخشی این جنبش به زنان، محرک تمایل به رشد و رشد یافتن زنان شد.

گلرو با تقسیم بندی تاریخ به سه مرحله ی پیش از مشروطه، مشروطه و پس از آن به بررسی حضور و نقش آفرینی زنان در عرصه ی عمومی پرداختند. درباره قبل از مشروطه، با اشاره به تاثیر بسزای زنان در جنبش تنباکو و مبارزه زنان تا پای جان و شرکت گسترده ی زنان در تحصن ها، به زنانی که دیگر نه به عنوانی منسوب به همسران و پسران شان که با نام خودشان و هویت و شخصیت خودشان شناخته می شدند، پرداخت. به گفته ایشان حضور زنان و تاثیرگزاری آنان به قدری گسترده بود که در اطلاعیه های مشروطه، اسم زنان همپای مردان تحت لفظ مردان و زنان مشروطه ها ذکر می ش