با پشت سر نهادن ایام خجسته سالگرد 22 خرداد «روز همبستگی زنان ایران»، و نزدیک شدن به پنجم شهریورماه، جنبش یک‎میلیون‎امضاء نیز با عبور موفقیت‎آمیز از چند بحران درونی و تهدیدهای معمول بیرونی و با گذر از گردنه‎ای خطرناک، دومین سالگرد خود را جشن می‎گیرد.

شاید بسیاری از ما کنش‎گران این جنبش، به‎خصوص از پنجم شهریور سال گذشته به‎این‎سو که بحران‎هایی دامن‎گیرمان شده بود تصور نمی‎کردیم این جنبش نوپا و صدمه‎دیده، بتواند بار دیگر خود را بازیابد، قامت راست کند و به حرکت مسالمت‎آمیز و امیدبخش خود تداوم دهد. کمپین اما نشان داد که واقعا استوار و مقاوم است.

در آن گردنه‎ی سخت و عبوس، هرچند پاهای لاغر کمپین لرزید، زانو خم کرد ولی به زمین نخورد. و در کمال ناباوری، خود را سرپا نگه داشت، افتان و خیزان و با تن زخم خورده، به راه خود ادامه داد، تا جایی که بر اثر مقاومت تحسین‎برانگیزش، حتا روح تازه‎ای به کالبد اعضای خود در تهران و شهرستان‎ها دمید. در نتیجه، بسیاری از کمپینی‎های خسته و آسیب‎دیده، توانستند بار دیگر خود را بازآفرینی کنند. این بازسازی و تولد دوباره کمپین به‎وسیله‎ی: پذیرش موقعیت جدید ناشی از سرکوب، تجدید آرایش، اصلاح شکل‎بندی روابط و مناسبات پیشین و تکثیر هسته‎های خودبنیاد، همچنین کشف امکان‎های تحول‎یابنده و مناسب برای رقابت اعضا و هسته‎ها، بی‎اعتنایی به بمباران شایعات و تهمت‎ها، تقویت نهادهای مستقل موجود در شهرستان‎ها، برقراری سایت‎ها و وبلاگ‎های جدید در تهران و دیگر شهر‎ها، به‎دست آمد. در حقیقت، بازخوانی و ترمیم همه‎ی این بسترها، حاصل رویکرد نوین فعالان کمپین یک میلیون امضاء و شوق و تعهد آنها نسبت به تداوم زندگی دسته‎جمعی است.

این دستاوردها و تکامل کنونی در شکل‎بندی رفتار اعضای کمپین، صد‎البته که آسان به دست نیامده است و اکثر قریب به اتفاق کنش‎گران می‎دانند که با همدلی، فداکاری و برخورد مسئولانه‎ی تک تک اعضاء، به‎خصوص اعضای پرشور شهرستان‎ها (فعالان‎کمپین در: اصفهان، تبریز، رشت، کرمانشاه، شیراز، اراک، همدان، یزد، و...) به‎دست آمد. دستامد گرانقدر کنونی اگرچه تلنگری تکان‎دهنده و سرنوشت‎ساز به آموزه‎ها و باورهای موروثی ما اعضاء کمپین وارد کرده و الحق که منشاء خیر و برکت و تحول و نوآوری شده است اما با درد و رنج، و حتا با موضع‎گیری گاه تند برخی از یاران و عزیزان کمپینی، همراه بوده است. زیرا تحول شکل‎بندی رفتار اعضاء بدون بازنگری انتقادی از شکل‎بندی‎های گذشته در «ساختار» قدیمی کمپین، امکانپذیر نبود. تصحیح و تحول ساختارها در یک حرکت دسته‎جمعی همچون کمپین، که از بداقبالی، با سرکوب‎دولتی مواجه شده است و در عین حال مصمم است که استقلال خود را _ با چنگ و دندان هم که شده _ حفظ کند، همواره بر تصحیح دیگر رفتارها، اولویت دارد و مرجح است.

ایجاد فضای رقابت، دستامد گرانقدر دوره گذار: با تکامل شکل‎بندی مناسبات درونی کمپین، و تاسیس و تثبیت نهادها و هسته‎های خودبنیاد، و «تحقق عملی» شبکه‎ای کثرت‎گرا «و چند‎مرکزی» در روابط کمپین، (به‎ویژه پذیرش مسئولانه ساختار جدید توسط اکثر اعضاء در تهران و شهرستان‎ها) جنبش یک میلیون امضاء هستی دوباره یافت و فضایی پر نشاط، لبریز از امید به تداوم مبارزه، در بطن مناسبات سی